Dankzij het bezoek van een viraal griepje van roemruchte oorsprong heb ik de talkshows van de laatste week een beetje aan me voorbij laten gaan. Dus misschien is er al iemand geweest die het gehad heeft over Rusland ná Poetin. Maar zo niet, laat ik er dan over beginnen.
Weet u al dat de Houtbouwbeurs is afgeblazen? Die zou dit voorjaar voor het eerst georganiseerd worden, in Den Bosch. Maar een aantal leveranciers wilde er niet komen omdat ze, om bekende redenen, leveringsproblemen met Rusland hebben. Ook de VVNH en andere kenners en belanghebbenden melden dat er problemen zijn nu de houtleveranties uit Belarus, Rusland en Oekraïne tot stilstand zijn gekomen.
Wat fijn dat er dan wetenschappers zijn, die de grotere verbanden zien. De onderzoeksgroep van Gert-Jan Nabuurs in Wageningen laat geruststellend weten dat de Europese houtbehoefte maar voor een heel klein deel door de in oorlog zijnde landen wordt gestild en dat de gaten die in de houtstroom vallen goed kunnen worden opgelost door andere bronnen aan te boren.
Ondertussen staat in datzelfde bericht te lezen dat in Rusland tenminste 25 procent van alle bomen van de wereld staan. En dat het land nooit echt werk gemaakt heeft van het op grote schaal oogsten en verwerken van die rijkdom. Ik heb dat wel eens gehoord van een kozijnenfabrikant met eigen concessie in Rusland (die wel nu op de blaren moet zitten): er is in Rusland een bosoverschot, er zijn teveel bomen, dorpen raken overgroeid door al dat woud.
Stel je dat toch voor: onafzienbare bossen vol prachtige dennen, sparren, beuken, berken. Als dat verantwoord beheerd kan worden en er komen grote centrale zagerijen, houtfabrieken en de spoorverbinding om dat allemaal efficiënt naar de grote afzetmarkten te vervoeren, wat een voorraadschuur voor de wereld zou dàt betekenen. Waar Rusland nu groot is, zeer tot onze spijt, in fossiele brandstoffen, zou het land een sleutelrol kunnen spelen in de biobased bouwrevolutie.
Gewoon een kwestie van een einde aan die oorlog maken, een nieuw, democratisch gekozen regime in Moskou en in Minsk afwachten, handelsrelaties herstellen, ondertussen hier een klimaatrevolutie doorvoeren zodat we geen gas en olie meer nodig hebben en met de regeringen van Belarus, Oekraïne en Rusland een ambitieus grootschalig FSC/PEFC gecertificeerd bosbouwprogramma opzetten. Ik zie het al helemaal voor me.
