De Verenigde Staten heeft nog steeds z’n eigen architectureluurs. Toch gebeuren er ook verheugende dingen. Neem One Main Office in Boston.
Welbewust werd architectenbureau dECOi in Londen en Parijs ingeschakeld. Het bureau, van aanvang af geleid door de Engelsman Mark Goulthorpe en de Fransman Raphael Crespin, legt zich erop toe de grenzen van het conventionele te passeren en op ontdekkingstocht te gaan naar onbekende werelden.
Appelwangen-frisselucht
Ieder nieuw project krijgt standaard een aanpak van appelwangen-frisselucht. Beperkingen gaan automatisch onder het mes der verbeeldingskracht. Niet om ze op te heffen, maar juist om ze verdergaand te transformeren tot exceptionaliteiten.
Bokkig zandhakken
One Main Office is een van die zorgvuldig uitgekozen projecten van dECOi. Het verwierf in 2016 de A’Architecture, Building and Structure Design Award 2015-2016. Als je het penthouse betreedt, kom je in een domeinnovum dat je door de alglazen gevels volop uitzicht biedt op de buitenwereld. Maar eerder nog word je betrokken op de binnenwereld van vloeivormig gefreesd hout die je zintuigen onmiddellijk aan het beleven zet. Is dit misschien het voorportaal van de hemel?!
Vierde dimensie
De balie is werkelijk een wonderschoon werk van kunstijverheid, zoals het zich vloeiend harmonisch vanuit de vloer omhoog beeldhouwt en haast als een bloem openstulpt. Sommige meubels zijn vlak belijnd, andere hebben prachtig geplooide vlakken. Aan enkele randen krult de vloer om tot bankwelvingen die zich soepel naar je lichaam vlijen. De penseeltoetsen van licht en schaduw over al die blankhouten vormen, groot en klein, wemelen er nog een vierde dimensie bij. Ja, je bent abrupt in de verre futuur geteleporteerd. Is er nog wel een weg terug? bliksemt de schrik ineens om het ontredderd hart. Ga genieten! decideert het doodgemoedereerd verstand.
Ononderbroken oppervlaktes
Bij het ontwerp van de dakverdieping was het niet de bedoeling de ruímte vorm te geven, maar daarentegen de boven- en ondergrens: de vlakken van vloer en plafond. Die zijn te beschouwen als ononderbroken oppervlaktes die zijn gemoduleerd naar hun functies. Daarbij raakt het plafond meer aan het onzegbare van de poëzie.
Lees gratis het complete artikel uit Het Houtblad
